ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΙΚΑ
Αθήνα 16 Νοέμβρη 2010
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Η συγκρότηση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία για ανασυγκρότηση, επαναπροσδιορισμό του ρόλου του συνδικάτου, ανακεφαλαίωση των στόχων μας και επανεκτίμηση των μορφών πάλης, ώστε να αποκτήσουμε τη δυνατότητα να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής και να ασκήσουμε ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση της δημόσιας πολιτικής, ειδικά μέσα στη δίνη της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που βιώνει η χώρα μας.
Το 20ο εκλογοαπολογιστικό συνεδρίο της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ, που ολοκληρώθηκε με επιτυχία στις 18-20 Οκτωβρίου 2010, διεξήχθη σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, παγκόσμια, ευρωπαϊκή και εγχώρια. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση καθορίζει τις εξελίξεις στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Οι συνέπειες της κρίσης είναι γνωστές και τις βιώνουμε όλοι. Η οικονομική και κοινωνική ανισότητα, η ανεργία, η φτώχεια, η περικοπή κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και η κατάρρευση τραπεζικών συστημάτων, ακόμη και κρατών.
Το συνέδριο της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ έθεσε κεντρικά ζητήματα:
1) Θέματα κεντρικής πολιτικής.
Είναι κοινωνική απαίτηση η άμεση ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των χαμηλών και μεσαίων τάξεων, η άμεση φορολογική μεταρρύθμιση, το χτύπημα της παραοικονομίας, της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος, Χρειάζονται άμεσα μέτρα οικονομικής ανάπτυξης και επενδύσεις, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, γενναία μέτρα αύξησης των δαπανών κοινωνικής πολιτικής για παιδεία, υγεία, πρόνοια και ασφάλιση. Επιβάλλεται την κρίση να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες
2) Ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος.
Το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση μετά τη μεταπολίτευση. Η επίθεση και η αμφισβήτηση που δέχεται από διάφορα θεσμικά και εξωθεσμικά «κέντρα» που επιθυμούν τη συντριβή του έχει πάρει χαρακτήρα μετωπικό. Είναι σαφές ότι η όποια αντίσταση του κινήματος δεν διευκολύνει το πέρασμα πολιτικών και μέτρων που αφαιρούν δικαιώματα και περικόπτουν εισοδήματα. Η μόνη διέξοδος και η μόνη δυνατότητα διαφυγής είναι η πολιτική αντίσταση από τα συνδικάτα.
3) Δημόσιος τομέας.
Ο μονομερής καθορισμός του τρόπου οργάνωσης των σχέσεων Δημόσιας Διοίκησης – δημοσίων υπαλλήλων αναπότρεπτα παρήγαγε τον κρατικό αυταρχισμό και τη μετατροπή της Διοίκησης σε πειθήνιο όργανο – μηχανισμό της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας, την αναπαραγωγή των πελατειακών σχέσεων, την διαρκή προσπάθεια καθυπόταξης του ανθρώπινου δυναμικού της Διοίκησης. Στον αντίποδα το Δημοσιουπαλληλικό κίνημα διαχρονικά προτάσσει τον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης, την ενίσχυση του αναπτυξιακού της ρόλου, τη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς της, την απόκτηση της λειτουργικής της αυτονομίας, τον επανακαθορισμό των σχέσεων Διοίκησης –δημοσίου υπαλλήλου από αυτόν του υποταγμένου οργάνου, σε αυτόν του ενεργού και υπεύθυνου λειτουργού με δικαίωμα στη συναπόφαση, με δικαίωμα στη διαπραγμάτευση των όρων και των συνθηκών εργασίας του.
4) Εισοδηματική πολιτική – νέο ενιαίο δίκαιο μισθολόγιο
Σταθερό και διαχρονικό αίτημά μας ήταν και παραμένει ένα ενιαίο- δίκαιο μισθολόγιο. Ένα μισθολόγιο χωρίς μισθολογικές ανισότητες, χωρίς διαφορετικές παροχές με τα ίδια τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, χωρίς αδικίες. Το νέο Μισθολόγιο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί όμως ως «όχημα» παγίωσης και διεύρυνσης της λιτότητας, με δεδομένο ότι οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων έχουν μειωθεί πάνω από 25%, εξ’ αιτίας των προσφάτων περικοπών στο πλαίσιο εφαρμογής του μνημονίου, με δεδομένο και τον πληθωρισμό που ξεπερνά το 5%. Επιπλέον, ο φόρτος εργασίας που καλούνται να διεκπεραιώσουν οι υπάλληλοι του ΙΚΑ και οι ρυθμοί παραγωγικότητας δεν συγκρίνονται παρά με ελάχιστους τομείς της δημόσιας διοίκησης, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή εξυπηρέτησης του πολίτη, γεγονός που ενισχύει την αδικία του νέου μισθολογίου.
5) Ασφαλιστικό
Το ασφαλιστικό συσχετίζεται με την γενικότερη κατάσταση της οικονομικής πολιτικής, τα ελλείμματα και τη σημερινή συγκυρία, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την ανεργία και την εισοδηματική πολιτική. Η κατάσταση στα ασφαλιστικά ταμεία διαρκώς χειροτερεύει αφού οι πραγματικές αιτίες ούτε στα όρια ηλικίας του ενεργού πληθυσμού, ούτε στο ύψος των συντάξεων των ασφαλισμένων οφείλονται, αλλά στην εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή, στη λεηλασία των αποθεματικών των ταμείων από τις τράπεζες, και το χρηματιστήριο, από τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, από την κακοδιαχείριση και την έλλειψη αποτελεσματικών οργανωτικών δομών και τεχνολογικής υποστήριξης. Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο δεν αντιμετώπισε τη βιωσιμότητα του συστήματος με διεύρυνση των πηγών χρηματοδότησης (π.χ. σύλληψη της εισφοροδιαφυγής, κέρδη τραπεζών, φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας, αδήλωτη εργασία, αποτελεσματική αξιοποίηση κινητής και ακίνητης περιουσίας των Ταμείων κλπ.). Αντίθετα υιοθετήθηκε η δοκιμασμένη διαχρονικά και αποτυχημένη πολιτική μείωσης των συντάξιμων αποδοχών και η διαρκής αύξηση των ορίων ηλικίας. Το αποτέλεσμα είναι ανακατανομή σε βάρος των χαμηλών και μεσαίων κοινωνικών τάξεων και «ξεπούλημα» των επόμενων γενιών που θα διαπιστώσουν ότι οι γονείς τους δέχτηκαν σήμερα ένα ξεροκόμματο υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών τους.
6) Κατάσταση ΙΚΑ
Το ΙΚΑ ακολούθησε την πορεία κατάρρευσης της χώρας και της υποβάθμισης και απαξίωσης του Δημόσιου Τομέα.
α) Τραγική έλλειψη προσωπικού.
Η παύση των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, οι ελαστικές μορφές εργασίας, αλλά και η χαριστική βολή του νέου ασφαλιστικού που οδήγησε άρον άρον σε σύνταξη εκατοντάδες συναδέλφους μας οδήγησαν το ΙΚΑ στη σημερινή κατάσταση. Τα υποκαταστήματα έχουν μετατραπεί σε κτίρια «φαντάσματα», οι ελάχιστοι υπάλληλοι που απομείναν δίνουν μάταια αγώνα να εξυπηρετήσουν τους ασφαλισμένους, ο εξωπραγματικός φόρτος εργασίας καταλήγει σε ιλαροτραγικές καθημερινές καταστάσεις. Το φιλότιμο και η φιλοπατρία των υπαλλήλων του ΙΚΑ δεν αρκεί για να λειτουργήσει ο οργανισμός και απειλείται η σωματική και ψυχική υγεία των συναδέλφων. Το ζήτημα του προσωπικού έχει αναδειχθεί ως θέμα πρώτιστης σημασίας στην ιεράρχηση των αιτημάτων μας και θα πρέπει να διεκδικηθεί με κάθε τρόπο.
β) Η αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην εφαρμογή και επέκταση του ΟΠΣ.
γ) Η εισφοροδιαφυγή, με δεδομένες τις συνεχείς ρυθμίσεις οφειλών, αλλά και αδυναμίας τακτικών ελέγχων στις επιχειρήσεις.
δ) Η αδυναμία συγκράτησης και ελέγχου των ιατροφαρμακευτικών δαπανών.
ε) Η απαράδεκτη καθυστέρηση της απονομής συντάξεων. Οι απλές συντάξεις με χρόνο ασφάλισης μόνο στο ΙΚΑ καθυστερούν πλέον πάνω από 8 μήνες, με τραγικές συνέπειες στις ζωές των ασφαλισμένων και ιδιαίτερα των μεσαίων και χαμηλών τάξεων που δεν έχουν άλλους πόρους επιβίωσης.
στ) Το κτιριακό ζήτημα. Καταγγελίες έφεραν στο φως το απαράδεκτο καθεστώς ενοικίασης κτιρίων, με υπέρογκα μισθώματα, τη στιγμή που τα κτίρια που ανήκουν στο ΙΚΑ ρημάζουν αναξιοποίητα, είτε νοικιάζονται με εξευτελιστικά μισθώματα.
ζ) Τεράστια καθυστέρηση στην ανάληψη καθηκόντων στη Διοίκηση του ΙΚΑ, αλλά και επακόλουθη καθυστέρηση στη διεξαγωγή κρίσεων διευθυντών και προϊσταμένων με συνέπεια την πλήρη αποδιοργάνωση του Οργανισμού.
η) Συνολική αναδιάρθρωση του οργανισμού του ΙΚΑ, ώστε να ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες και να έχει προοπτική.
Με βάση την ιδιαίτερη συγκυρία που βιώνουμε και περιγράψαμε ανωτέρω, τον προβληματισμό, το γόνιμο διάλογο, τα συμπεράσματα και τις αποφάσεις του Συνεδρίου, το Δ.Σ. της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ ιεραρχεί ως θέματα στρατηγικής σημασίας, αλλά και άμεσης προτεραιότητας:
• Την ισχυρή παρέμβαση της Ομοσπονδίας στη διαμόρφωση των δημόσιων πολιτικών κοινωνικής ασφάλισης. Απαιτείται ριζική αλλαγή του στρατηγικού μας σχεδιασμού σε όλα τα επίπεδα. Στο διεθνικό με τη συμβολή μας στη διαμόρφωση και προώθηση εναλλακτικής πρότασης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, στο εθνικό με διαμόρφωση ολοκληρωμένων πλαισίων με ενιαία αντίληψη για τα μείζονα προβλήματα ανάπτυξης της χώρας και των δυνάμεων εργασίας, στο κλαδικό επίπεδο ολοκληρωμένα πλαίσια που να απαντούν στα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων αλλά και στα κοινωνικά τους οράματα και τις μελλοντικές τους προσδοκίες.
• Δυναμική παρέμβαση στην επίλυση των προβλημάτων του ΙΚΑ, όπως αναλύθηκαν παραπάνω με μαχητική και αγωνιστική προώθηση του διεκδικητικού μας πλαισίου. Απαιτείται όμως ταυτόχρονα, στο σημερινό περιβάλλον των «κοινωνιών της γνώσης» ο εξοπλισμός μας με λόγο και επιστημονικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα, η αντιπαράθεση προτάσεων που να βασίζονται σε ολοκληρωμένες μελέτες, που να αναδεικνύουν και να πείθουν για το δίκαιο και υλοποιήσιμο των προτάσεων και των διεκδικήσεων, προς όφελος των εργαζομένων που εκπροσωπούμε, αλλά και προς όφελος του γενικότερου συμφέροντος των ασφαλισμένων και της ανάπτυξης της χώρας.
• Υπεράσπιση της σωματικής ακεραιότητας και της ψυχικής υγείας των συναδέλφων και σθεναρή αντίσταση στην περεταίρω περικοπή των εισοδημάτων μας και περιχαράκωση των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων μας.
• Δικτύωση και συνεργασία με συνδικάτα σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο για τη μαζική διεκδίκηση διαμορφωμένης εναλλακτικής πρότασης της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Ανάπτυξη διευρυμένων μετώπων με τα ζωντανά και αναδυόμενα κινήματα γνώμης, αμφισβήτησης, παρέμβασης, αξιοποιώντας δικτυακές τεχνολογίες επικοινωνίας, ώστε να συμβάλλουμε στην συστράτευση δυνάμεων για αντίσταση και θετικές ανατροπές.
Η επίτευξη των παραπάνω στόχων απαιτεί τόσο την καθημερινή επίμονη, επίπονη προσπάθεια των μελών του Δ.Σ. της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ, όσο και την συμβολή των πρωτοβάθμιων Σωματείων όλης της χώρας. Οι στόχοι μας δεν μπορούν να επιτευχθούν παρά μόνο με την αρωγή των Συλλόγων, την καθημερινή συμμετοχή τους, τη συνεχή παρουσία στους χώρους εργασίας, τη διαρκή ανατροφοδότηση μεταξύ Συλλόγων, εργαζομένων και Ομοσπονδίας με ιδέες, απόψεις, στοιχεία και προτάσεις. Με γνώμονα τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, το σεβασμό στην ιδεολογική διαφορετικότητα, τη δημοκρατική λειτουργία θα πορευθούμε με πολλαπλό αγώνα για τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά και πολιτικό αγώνα για τα γενικότερα συμφέροντα των ασφαλισμένων και της χώρας.
Από το γραφείο τύπου της ΠΟΣΕ – ΙΚΑ