Στην τακτική-απολογιστική Γενική Συνέλευση του ΣΕ ΙΚΑ Αττικής & Νήσων που πραγματοποιήθηκε στις 19/03/2015 παραβρέθηκαν μόλις μερικές δεκάδες εργαζόμενοι σε ένα σύνολο 2200 περίπου υπαλλήλων. Η πλειοψηφία των συναδέλφων εμποδίστηκε ουσιαστικά από το να συμμετέχει κάτω από το βάρος της εντατικοποίησης της δουλειάς και της φανερής ή συγκαλυμμένης τρομοκρατίας που επικρατεί στους χώρους εργασίας. Η κατάσταση αυτή επιχειρήθηκε να φορτωθεί από την πλειοψηφία του ΔΣ στην «ατομική ευθύνη» των υπαλλήλων, συγκαλύπτοντας έτσι την εκφυλιστική τακτική απέναντι στις συλλογικές διαδικασίες που υπηρετεί η ίδια διαχρονικά και μεθοδικά. Την ίδια στιγμή, με ευθύνη πάλι της πλειοψηφίας, η ΓΣ κατάντησε παρέλαση κυβερνητικών στελεχών, παραγόντων της Διοίκησης του ΙΚΑ και βήμα προπαγάνδισης των κυβερνητικών θέσεων.
Για να γίνει αντιληπτό το σημείο που έφτασε η σύμπλευση της πλειοψηφίας του συνδικάτου με τη νέα κυβέρνηση, αρκεί να αναφέρουμε την πρόταση του γενικού γραμματέα Ρωμανιά προς το συνδικάτο (και τον πρόεδρο της ΠΟΣΕ ειδικότερα) να αποσπαστεί στο γραφείο του κάποιο συνδικαλιστικό στέλεχος. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι η μεταπήδηση των στελεχών της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας σε κυβερνητικά πόστα γινόταν στα μουλωχτά, προϋπέθετε τουλάχιστον την τυπική απεμπόληση της συνδικαλιστικής ιδιότητας. Τώρα προτείνεται ευθέως και απροσχημάτιστα η θεσμοποίηση του κυβερνητικού συνδικαλισμού! Ο ρόλος των σωματείων δεν είναι να συμμετέχουν στην διοίκηση των υπηρεσιών του αστικού κράτους, αλλά να υπερασπίζουν τα συμφέροντα μας απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές, ανεξάρτητα από το «χρώμα» του κυβερνητικού φορέα.
Κραυγαλέα εντύπωση προκάλεσε επίσης η αναφορά του προέδρου της ΠΟΣΕ στη μη δημοσιοποίηση υποθέσεων παραβατικότητας ως παράδειγμα της συνεργασίας του συνδικάτου με τη Διοίκηση του ΙΚΑ. Τέτοιο είναι το σημείο ξεπεσμού του συνδικάτου που έφτασε να ομολογεί ο πρόεδρος της ΠΟΣΕ ότι παζαρεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων με τέτοια ανταλλάγματα.
Από την άλλη, ο νέος υποδιοικητής Θεωνάς εξήγγειλε ως “κολοσσιαίο” μεταρρυθμιστικό έργο την ενοποίηση των Ταμείων προσδίδοντας σε αυτήν το «προοδευτικό» πρόσημο του ενιαίου δημόσιου φορέα κοινωνικής ασφάλισης. Όπως άλλωστε έκανε και η προηγούμενη κυβέρνηση επιχείρησε να εμφανίσει το ζήτημα ως οργανωτικό νοικοκύρεμα, ως μια ενάρετη επιχείρηση εξορθολογισμού των δομών του συστήματος. Εκθείασε, επίσης, όπως και παλιότερα ο Διοικητής του ΙΚΑ, το γερμανικό σύστημα ασφάλισης. Η πείρα όμως έχει δείξει ότι, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας και των ιερών της κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι συγχωνεύσεις γίνονται πάντα στη λογική της συμπίεσης και εξίσωσης προς τα κάτω παροχών σύνταξης και υγείας, στη λογική της συρρίκνωσης δομών και προσωπικού σε βάρος των λαϊκών αναγκών και των αναγκών των τοπικών κοινωνιών. Και ενώ ο κ. Υποδιοικητής κατέφυγε σε ανιστόρητες συγκρίσεις της μεταρρυθμιστικής ατζέντας της κυβέρνησης με… την απόφαση Καραμανλή για αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ (!), δεν ψέλλισε κουβέντα για τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ στο ζήτημα της ασφάλισης, δηλαδή τη στρατηγική ενίσχυσης των πυλώνων της ιδιωτικής και επαγγελματικής ασφάλισης και την ανάγκη ο «δημόσιος» πυλώνας να λειτουργεί με λογικές κόστους-οφέλους. Φαίνεται ότι η θητεία του στο Ευρωκοινοβούλιο δεν του δίδαξε τίποτα για τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ακούσαμε, επίσης, ότι προγραμματίζονται 866 νέες προσλήψεις για το ΙΚΑ και η επαναφορά των 180 διαθεσίμων, χωρίς όμως κανένα δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα. Μιλάμε, έτσι κι αλλιώς, για σταγόνα στον ωκεανό, δεδομένων των χιλιάδων αποχωρήσεων των τελευταίων μόνο ετών. Γενικότερα, οι προσλήψεις που εξαγγέλθηκαν απέχουν έτη φωτός από τις ανάγκες των κοινωνικών υπηρεσιών που στενάζουν από έλλειψη προσωπικού.
Παρακολουθήσαμε, τέλος, με απέχθεια την κόντρα της παλιάς και νέας φρουράς του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσαν τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ για υπέρμετρη κολακεία της νέας κυβέρνησης, επιχειρώντας προφανώς να εμφανιστούν μόνο αυτοί ως αυθεντικοί εκπρόσωποι του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. Να πετάξουν από το σβέρκο τους παλιούς και νέους εκπροσώπους του κρατικού συνδικαλισμού και με όχημα τη δικιά τους συμμαχία να διεκδικήσουν την ανάκτηση όλων των απωλειών κόντρα στις πολιτικές κεφαλαίου-ΕΕ-κυβέρνησης.
27 Μαρτίου 2015