Συνάδελφε-Συναδέλφισσα,
Η πρωτοβουλία του Συλλόγου να οργανώσει συνάντηση διευθυντών με τον διοικητή του ΙΚΑ είναι τρανταχτό παράδειγμα του συνδικαλισμού της συνδιοίκησης που υπηρετεί διαχρονικά η πλειοψηφία του Συλλόγου. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο ένα συνδικάτο να διαμεσολαβεί την επικοινωνία-συνεργασία υπηρεσιακών παραγόντων και στελεχών με την καταγέλαστη δικαιολογία, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην πρόσκληση του συλλόγου, «…να δοθεί η δυνατότητα μιας αμφίδρομης και γόνιμης ενημέρωσης, ώστε να βρεθούν οι καλύτερες δυνατές λύσεις οι οποίες θα έχουν σαν αποτέλεσμα την αναβάθμιση των Υπηρεσιών του ΙΚΑ προς τον πολίτη και την διευκόλυνση του έργου των συναδέλφων…». Λες και το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι ζήτημα ελλιπούς ενημέρωσης της διοίκησης του ΙΚΑ! Λες και τα φαινόμενα διάλυσης των υπηρεσιών του ΙΚΑ και εξαθλίωσης ασφαλισμένων και συνταξιούχων είναι ζητήματα οργανωτικού χαρακτήρα και δεν απορρέουν από τις άρτια σχεδιασμένες πολιτικές κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου! Λες και ο ίδιος ο διοικητής του ΙΚΑ δεν είναι ένα καλοκουρδισμένο όργανο υλοποίησης αυτών των πολιτικών!
Οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες όμως σκοπίμως προωθούν τη γραμμή του κοινωνικού διαλόγου και του ταξικού εταιρισμού. Θέλουν οι εργαζόμενοι να είναι συνένοχοι στο έγκλημα της αποψίλωσης της κοινωνικής ασφάλισης. Ίσως γι αυτό ο πρόεδρος του ΣΕ ΙΚΑ Αττικής και Νήσων, δεν χάνει την ευκαιρία να λέει ότι γι αυτόν «όλοι οι εργαζόμενοι του ΙΚΑ είναι στελέχη» λες και είναι βρισιά να είσαι απλώς εργάτης ή υπάλληλος. Για να έχουν την αυταπάτη οι εργαζόμενοι ότι το συμφέρον τους εναρμονίζεται με το συμφέρον της εξουσίας του κεφαλαίου και των κολαούζων της. Για να μην αναζητήσουν οι εργαζόμενοι τους φυσικούς τους συμμάχους στα ταξικά σωματεία και τις συνταξιουχικές οργανώσεις που συγκρούονται με τη στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Οι εργαζόμενοι στο ΙΚΑ έχουν συσσωρεύσει πια αρκετή πικρή πείρα. Απέναντι σε μια πολιτική που στραγγίζει μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα, σαρώνει τις σχέσεις σταθερής εργασίας παντού, χαρατσώνει το λαό σε όφελος της πλουτοκρατίας, καταφεύγει όλο και πιο συχνά στον αυταρχισμό και την καταστολή οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να φάνε το τυράκι της ταξικής συνεργασίας, της συναίνεσης στους «εθνικούς στόχους» που δήθεν μας περιλαμβάνουν όλους. Γι αυτό όμως χρειάζεται διαμόρφωση κοινωνικών συμμαχιών με αντιμονοπωλιακή-αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, χρειάζεται να πετάξουμε από το σβέρκο μας τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, της ενσωμάτωσης και του εκμαυλισμού συνειδήσεων.
Είναι καιρός να ακουστεί η φωνή των από κάτω! Να διαδηλώσουμε μαζικά ότι δε θα συμβιβαστούμε με τη μιζέρια, δε θα ζήσουμε με τα ψίχουλα που υπόσχονται κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι ώρα να αλλάξουμε το σήμερα, και να διαμορφώσουμε τους όρους για ένα καλύτερο αύριο, με στόχο την αλλαγή τάξης στην εξουσία.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΟ ΠΑΜΕ ΤΗΝ 1η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ (12:00)