Η αντιλαϊκή επίθεση κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου συνεχίζεται ακάθεκτη και κλιμακώνεται. Λαμβάνει διαστάσεις ολομέτωπου πολέμου απέναντι σε κάθε εργατικό-λαϊκό δικαίωμα. Στο πλαίσιο αυτό οι νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές δρομολογούνται με αιχμή τις ενοποιήσεις ταμείων. Οι προτάσεις που περιλαμβάνει το προσχέδιο της μελέτης του ΚΕΠΕ είναι άκρως ενδεικτικές. Για πολλοστή φορά εμφανίζουν -με επιστημονικοφανείς αναλύσεις- το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης ως τεχνικό-λογιστικό αντί ως κατεξοχήν πολιτικό-ταξικό. Η προπαγάνδα της κυβέρνησης κινείται έτσι στην πεπατημένη του κοινωνικού αυτοματισμού και της δυσφήμησης των κατακτήσεων των εργαζομένων: το υπάρχον σύστημα, λένε, χαρακτηρίζεται από «πολυδιάσπαση, πολυνομία, ανισότητες, συντεχνιακές-πελατειακές αντιλήψεις». Αποκρύβουν μεθοδικά το ότι οι επικείμενες ενοποιήσεις ταμείων δεν θα έχουν μόνο διοικητικό και λειτουργικό χαρακτήρα αλλά θα σαρώσουν πάλι ασφαλιστικά δικαιώματα, παροχές σύνταξης και ασθένειας. Βαφτίζουν έτσι ισότητα την προς τα κάτω εξίσωση δικαιωμάτων και παροχών.
Παράλληλα, η μελέτη του ΚΕΠΕ προτείνει την επέκταση της δράσης του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (ΚΕΑΟ) και για ποσά μικρότερα των 5.000 ευρώ, που σημαίνει ότι ο κατασταλτικός χαρακτήρας του μέτρου επικεντρώνεται στους πιο φτωχούς ασφαλισμένους και ιδιαίτερα σε ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΕΤΑΑ, την ίδια στιγμή μάλιστα που το βεβαιωμένο μόνο χρέος των καπιταλιστών προς το ΙΚΑ υπερβαίνει το ετήσιο κονδύλι των συντάξεων! Επιπλέον, προτείνεται να εμπλακούν στη διαδικασία είσπραξης εκτός από το ΚΕΑΟ και «ειδικευμένες ιδιωτικές εταιρείες»!
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά κλιμάκιο της Διοίκησης του ΙΚΑ (μαζί και ο πρόεδρος της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ) επισκέφτηκε τον Γερμανικό Φορέα Ασφάλισης με σκοπό… την εισαγωγή τεχνογνωσίας αντι-ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Στο σχετικό ενημερωτικό σημείωμα ο Διοικητής του ΙΚΑ εκθειάζει απροκάλυπτα την αυξημένη ευθύνη των «κοινωνικών εταίρων» (δηλαδή την πιο άμεση και ενεργή εμπλοκή της εργοδοσίας στη διοίκηση των ταμείων), το γεγονός ότι η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι υποχρεωτική για τους αυτοαπασχολούμενους (δηλαδή την ευθεία υποκατάστασή της από την επαγγελματική και ιδιωτική ασφάλιση), το μικρό πλήθος των δομών (δηλαδή την περαιτέρω συρρίκνωση υπηρεσιών και προσωπικού), την πελατο-κεντρική φυσιογνωμία (που σημαίνει απλά… «αν δεν έχεις λεφτά θα πεθαίνεις στην ψάθα»), τις ελαστικές σχέσεις εργασίας των υπαλλήλων (δυνατότητα απασχόλησης από το σπίτι για αρχή, λέει ο Διοικητής, και, γιατί όχι, στη συνέχεια, εκ περιτροπής εργασία και αμοιβή με το κομμάτι;;).
Αυτό που παραλείπουν επιμελώς όμως να πουν είναι ότι στην «ατμομηχανή» της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ανάπτυξης 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι απασχολούνται σε συνθήκες γαλέρας με minijobsτων 400 € το μήνα, ενώ σχεδόν ένα εκατομμύριο Γερμανοί συνταξιούχοι δεν μπορούν να ζήσουν από τη σύνταξή τους και εξαρτούν την επιβίωσή τους από προνοιακά επιδόματα ή αναγκάζονται, για μερικά ευρώ, να μαζεύουν από τους δρόμους και τα πάρκα μπουκάλια για τις εταιρίες ανακύκλωσης.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να το έχουν καθαρό: οι επικείμενες αναδιαρθρώσεις του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης δεν αποσκοπούν στον εξορθολογισμό του, στο «νοικοκύρεμα» των δομών του, όπως προπαγανδίζει η κυβέρνηση. Στόχος τους ήταν και είναι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, η ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η ευθυγράμμιση των διοικητικών δομών με τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή που ενισχύουν την επαγγελματική και ιδιωτική ασφάλιση επιδιώκουν ο «δημόσιος» πυλώνας να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με βάση τη σχέση κόστους-οφέλους ενός πελατοκετρικού συστήματος, ώστε να χορηγεί στο τέλος προνοιακού τύπου βοηθήματα αντί για αξιοπρεπείς συντάξεις. Πρόκειται για μια συνολική στρατηγική που απορρέει από τις αποφάσεις της ΕΕ και υλοποιείται σε όλες τις χώρες της ΕΕ από κυβερνήσεις υποταγμένες στον ευρωμονόδρομο, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την εξουσία των μονοπωλίων και πολύ πριν από την χώρα μας εφαρμόστηκε στα ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη.
Είναι ακριβώς η ίδια στρατηγική ΕΕ-κεφαλαίου που επιτάσσει την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση παντού της μόνιμης δουλειάς με συγκροτημένα δικαιώματα. Αυτήν τη στρατηγική εξυπηρετούν η αξιολόγηση, η σύνδεση μισθού-απόδοσης, ο νέος συνδικαλιστικός νόμος που θα βάζει νέα εμπόδια στην προκήρυξη απεργιών. Με το νέο μισθολόγιο που ετοιμάζουν δεν αποσκοπούν απλώς στη συμπίεση του μισθολογικού «κόστους» αλλά και στον πολλαπλασιασμό των τεχνητών διαιρέσεων μεταξύ των εργαζομένων. Θέλουν η πλειοψηφία των εργαζόμενων και στον δημόσιο τομέα να εργάζονται με όρους επισφαλούς ελαστικής εργασίας, σκυμμένοι και τρομοκρατημένοι.
Να σημάνει συναγερμός για την υπεράσπιση και ενίσχυση της κοινωνικής ασφάλισης.
Να συγκληθούν άμεσα τα όργανα του Συνδικάτου. Να πάρουν θέση ξεκάθαρη οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες για τις επικείμενες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις.
Καμιά συμμετοχή στο κάλεσμα «εσωτερικού διαλόγου» της Διοίκησης του ΙΚΑ. Να μη γίνουμε συνένοχοι στο έγκλημα της συντριβής της κοινωνικής ασφάλισης, της υπονόμευσης των όρων εργασίας μας.
Να συγκληθεί Γενική Συνέλευση προκειμένου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να οργανώσουμε τις αντιστάσεις και τις συμμαχίες μας.
Ένας δρόμος υπάρχει: απέναντι στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης να αντιτάξουμε την ταξική ενότητα και αλληλεγγύη των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μαζί με τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους. Μαζί με τις γυναίκες που πρώτες βιώνουν την καπιταλιστική κρίση, την νεολαία που δεν θα έχει πρόσβαση στην μόρφωση και δικαίωμα στην εργασία. Να χαράξουμε ρότα για αλλαγή τάξης στην εξουσία.