Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών.Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς.
Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η φεμινίστρια Alexandra Kollontai έπεισε τον Λένιν να επισημοποιήσει τη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση, όμως μέχρι το 1965 αυτή παρέμεινε γιορτή των εργατών.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος το 1960 αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.Στις μέρες μας, όμως, σε πολλές χώρες η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα: Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου εκλήφθηκε ως ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου.
Ωστόσο, περιστατικά που σημειώνονται με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας τη Γυναίκας, αποδεικνύουν την ανάγκη προβολής και τίμησης, αν μη τι άλλο, των αγώνων των γυναικών.Σοκαριστικά είναι τα στοιχεία που προκύπτουν από μελέτη ευρωπαϊκού οργανισμού και αφορά τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα κακοποίησης, αφού όπως προκύπτει εντός των συνόρων της ΕΕ, μία στις τρεις γυναίκες έχει πέσει θύμα σωματικής ή σεξουαλικής επίθεσης.Συγκεκριμένα, ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εδρεύει στη Βιέννη της Αυστρίας (FRA), ανέφερε ότι από τα στοιχεία του, προκύπτει πως ο ρυθμός της βίας κατά των ενήλικων γυναικών, αλλά και των κοριτσιών κάτω των 15 ετών είναι παρόμοιος, σε όλα τα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.«Είναι ένα κακό σε όλη την Ευρώπη. Οι γυναίκες δεν είναι ασφαλείς στο δρόμο, δεν είναι ασφαλείς στο χώρο εργασίας τους, και τέλος, δεν είναι ασφαλείς ούτε μέσα στο σπίτι τους» δήλωσε ο διευθυντής του ευρωπαϊκού οργανισμού FRA Μόρτιν Κιάερουμ.Στη χώρα μας σήμερα οι γυναίκες εργαζόμενες βιώνουν την πιο βάρβαρη επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων και της ζωής τους. Η Κυβέρνηση και η Τρόικα, με πρόσχημα την οικονομική κρίση και τα προβλήματα του δημοσίου χρέους, μέσα από το μνημόνιο, αφαιρούν ένα – ένα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων γυναικών και της κοινωνίας γενικότερα, για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα των δανειστών, των κερδοσκόπων, των τραπεζιτών και των εργοδοτών. Στη δικτατορία του μνημονίου αμφισβητούνται θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές, όπως η αρχή της ισότητας των δύο φύλων και η εφαρμογή της στην πράξη, μη λαμβάνοντας υπόψη την ελληνική πραγματικότητα.Ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των γυναικών αλλά και όλων των εργαζομένων συρρικνώνονται και καταργούνται με μια σειρά από άκαιρους, άδικους και αντι-ασφαλιστικούς Νόμους. Σήμερα παρά ποτέ πρέπει όλοι να σταθούμε με αποφασιστικότητα δίπλα στις συναδέλφους γυναίκες εργαζόμενες, γιατί όπως προκύπτει από έρευνες περισσότερο πλήττονται οι γυναίκες και οι νέοι. Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε αλλά και να αποδείξουμε με πράξεις, ότι γυναίκες και άντρες είμαστε ίσοι απέναντι στην κοινωνία. Την ισότητα αυτή θα τη φέρει ο κάθε άντρας, σύζυγος, πατέρας, γιος, αδελφός, συνάδελφος με τον σεβασμό και την εκτίμηση στο πρόσωπο τους.